TRAUMA-VERWERKING

Toen ik las dat de collectieve traumaverwerking van de jaren 95-11 was benoemd tot speerpunt van het interimbeleid, had ik gelijk zoiets van Bart, het is jammer dat je het niet geworden bent, maar er ligt wel een andere mooie taak op je te wachten binnen de wereld die MSG heet.

Traumaverwerking is niet zomaar een pleister plakken, daar moet je heel zorgvuldig mee omgaan, vooral ook omdat iedereen zijn eigen individuele helende reis moet volbrengen. Daarom gaan we in dit blog ruim de ruimte inruimen voor verwerkingverhalen. Hoe zijn de medewerkers van de MSG de donkere jaren 95-11 doorgekomen? In de ondergrondse of collaborerend, anoniem of in het volle licht? En wat is de prijs die zij daarvoor betaalden? Of gaan betalen?

Donderdag aanstaande bijt Jens Postelein, biologiedocent van het Leeghwater College, het spits af. Hij zal uit de doeken doen hoe hij de Donkere Jaren doorstond, en wat er nu nog van hem over is.

Dit is een bericht van Bartjan Vroegindeweij, trainer/coach en traumabegeleider van de MSG

SCHOON SCHIP

Tineke Oudewater, voorzitter van de Raad van Toezicht van de Meerwijkse ScholenGroep, stond jarenlang te boek als rijk, puissant, excentriek en onvindbaar. Enige maanden geleden dook ze evenwel op aan de Costa Aspada in Spanje, waar ze als lid van de werkgroep gezelschapsdieren jarenlang een leven buiten de schijnwerpers van de media had geleid. Tiny, zoals ze door intimi wordt genoemd, nam in de Meerwijkse Lente van 2011 haar verantwoordelijkheid en werkte, als een ware Agrippina, ten langen leste mee aan de val van haar zoon Max Offenbaach.

Wij hebben het nooit geweten
"Van nature ben ik niet snel boos of verdrietig, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat gedoe rond de Meerwijkse ScholenGroep me onberoerd heeft gelaten. Integendeel zelfs. Vooral die van het Leeghwater hebben me menig slapeloze nacht bezorgd en zo nu en dan knaagt het nog steeds wel eens bij mij van binnen. Heb ik zelf altijd alles wel goed gedaan? Maar daar moesten we maar niet te lang over blijven piekeren, want eigenlijk ben ik ook best wel een beetje opgelucht nu Max weg is. Ik was toch al nooit zo van hem gecharmeerd en laten we eerlijk zijn, uiteindelijk heeft hij er gewoon een potje van gemaakt. Wat heet een potje, één grote bende was het! Met de kennis van nu stond ik toen vaak te popelen om de leerlingen en hun ouders te helpen, want die hebben daar recht op en daar doe je het ten slotte allemaal voor, maar de ene keer waren we te veel op afstand en de andere keer bleken we nét daarvoor iets doorgemandateerd te hebben. Bovendien hebben wij het allemaal nooit geweten. Hoe erg of het was, bedoel ik."

"Gelukkig is die tijd voorbij. We hebben nu de kans om schoon schip te maken. Zei ik káns? Uitdaging, bedoel ik natuurlijk! Vooruit met de geit!"

Schoon Schip 2012: het lek boven water                (foto: Vroegindeweij)

Schoon schip in vier stappen

Om een frisse nieuwe start te kunnen maken heeft de Raad van Toezicht besloten om een vierstappenplan te introduceren. Wat houden deze stappen in?

• collectieve verwerking van de trauma's van de jaren 95-11
• analyse van gemaakte kosten en baten, alsmede uitkering van achterstallige declaraties aan leden Raad van Toezicht
• tijdelijke benoeming van een voorzitter van de nog in te stellen Raad van Interims, voorlopig voor onbepaalde tijd
• zuiveringscommissie onderzoekt de rol van leidinggevenden binnen de MSG, alsmede van invloedrijke docenten van het Leeghwater College

Flauw
Het is natuurlijk wel erg flauw van het Noordwestelijk Nieuwsblad om de Italiaan Schettino te noemen als opvolger van Max Offenbaach. Vanwege een onfortuinlijke tuimeling in een reddingboot is de heer Schettino, die zijn sporen als schipschoonmaker inderdaad ruimschoots heeft verdiend, momenteel niet eens in staat om voor een tweede gesprek naar Meerwijk te komen.

Dit bericht is in opdracht van de Raad van Toezicht opgesteld door woordvoerder Siebe Proximus.

EERSTE ZIN

Eerste zin

Op de Opleiding werd het er van meet af aan ingepompt: de eerste zin, dat moet er een van klasse zijn. Hij moet nieuwsgierig maken, spanning oproepen, hij moet uitdagen, inhaken, doorsteken en af laten glijden. De eerste zin moet een synopsis zijn en tegelijkertijd een amuse om je vingers bij af te likken, klinken als een ouverture van Mozart, ogen als de trailer van een James Bondfilm. De eerste zin wil verleiden, bekoren, de lezer meevoeren naar de Sarphatistraat, naar de Lauriergracht no. 37, hij wil de lezer voor het vuurpeloton plaatsen, om terug te kunnen denken aan die lang vervlogen middag, waarop zijn vader hem meenam om kennis te maken met het ijs.
 

Kattengespin

Nu kan zo'n eerste zin dat wel willen, maar hij moet het ook nog kunnen. Als voormalig docent filosofie aan het Leeghwater College weet ik als geen ander dat het niet eenieder gegeven is om zulke zinnen te maken. Mij althans is het niet vaak gelukt. Eigenlijk nooit. En mijn leerlingen al helemaal niet.

De aanhouder wint
Men heeft mij gevraagd om dit weblog zo nu en dan op te luisteren met de interessante gedachten die regelmatig in mij opkomen. Ik zou die gedachten onrecht doen als ik ze bleef inleiden met gratuite nonzinnen, om vervolgens taal- en stijlfouten aaneen te rijgen tot een onbegrijpelijk betoog. Mijn voormalig spellingscoach heeft me ooit voorgehouden dat het me kan lukken om de lessen uit de Opleiding ook daadwerkelijk in praktijk te brengen, als ik maar voldoende vertrouw op mijn competenties. Ik zou zelfs in staat zijn om het geleerde om te zetten in klinkende munt en goedverkopende romans, zodat ik mijn bijbaantje bij het Noordwestelijk Nieuwsblad ook eindelijk eens aan de wilgen kan hangen. Daar ga ik dus voorlopig maar van uit, veel keus heb ik immers niet sinds mijn vertrek uit het Leeghwater College.

U gaat van mij horen!


Izzy Oude Pekela
voormalig docent filosofie
columnist-in-opleiding

WIE IS JELLE?

De mensen vragen mij wel eens, Jelle Katoen, is dat eigenlijk je echte naam? Meestal zeg ik dan nee, want wij zijn zeg maar een soort van Loesje, dus meer een groep van mensen die het leuk vinden om dingen te schrijven en aan elkaar voor te lezen. Op een gegeven dag kwam een kennis, die bij de krant werkt, daar achter en met de vraag of we niet iets meer in de openbaarheid wilden schrijven. Dat mocht over van alles en nog wat zijn, maar liefst ook over de school waar wij allemaal werken of werkten. En zo is het gekomen, zeg maar.

Soms zeg ik ook van ja, want ik heet nu eenmaal zo. Dit blog is naar mij genoemd, omdat ik ermee begonnen ben en omdat het wel goed klinkt, columnisten van Katoen. Niet dat ze echt ván mij zijn, want wie is er nu helemaal van wie, maar zo voelt het natuurlijk wel. Dat je een beetje de baas bent, en alles.

Jelle Katoen

LENTE!

Wanneer spreek je van lente? Heb je het over een Arabische lente als een dictator het veld heeft geruimd, over een wetenschappelijke lente als een Higgsdeeltje de ruimte heeft geveld? Velen hebben een mening en slechts weinigen zijn deskundig, maar één ding staat buiten kijf: de lente van Meerwijk is begonnen op 1 januari 2012!





Lente van Meerwijk
De lente komt in soorten en maten, hij kent vele gedaantes. Maar welke gedaante hij ook aanneemt, hij blijft het symbool van vernieuwing en verbetering, van kansen, mogelijkheden en uitdagingen. De geur van bosviooltjes vermengt zich met die van ouderwetse groene zeep, de vensters gaan open en de geest uit de fles. Genoeg geklaagd en getreurd, tijd voor het nieuwe elan. We gaan er iets moois van maken!

Een onnavolgbaar gedicht ter ere van de lente (vrij naar Gorter)
Net als wij (...) zijn jullie allen elke dag voor de kinderen druk bezig,
Leerlingen dingen leren, hen aanmoedigen, corrigeren en altijd voor hen aanwezig.
Volgend jaar graag niet meer in het Sufferdje met allerlei smeuiïge artikelen,
Met vernieuwde kracht vooruit, achter je laten al die perikelen!