TWEEDE GENERATIE

De donkere jaren 95-11
Hoe overleefden de Meerwijkers de Donkere Jaren? Ieder had toentertijd zo zijn eigen strategie, maar vandaag de dag hebben allen één ding gemeen: niemand is helemaal ongeschonden de Donkere Jaren doorgekomen.

Op advies van traumabegeleidingsconsultant Vroegindeweij laat dit blog deze maanden een aantal van de betrokkenen aan het woord.

Deze keer is het woord aan Mascha Puntenel, dochter. 

Wat is in een naam?
"In mijn eigen schooltijd op het Paul van Castricum werd ik al gepest omdat mijn vader op de MSG werkte, ofschoon ik hem op school zelden zag en hij mij niet. Thuis trouwens ook niet, want daar was hij bijna nooit. Gelukkig gingen mijn ouders scheiden en toen heb ik de naam van mijn moeder aangenomen. Toch is dat pesten pas opgehouden toen ik naar de Opleiding ging, want daar wist bijna niemand van mijn verleden."

"Ik ga niet goedpraten wat mijn vader heeft gedaan, gedane zaken nemen immers toch geen keer, maar ik wil niets te maken hebben met wat hij indertijd heeft gedaan en ik wil er al helemaal niet op worden aangekeken. Ik heb het al moeilijk genoeg met het feit dat er nog steeds Offenbaach in mijn paspoort staat."

Mascha Puntenel

Dit bericht verschijnt onder auspiciën van Blogsmederij Vroegindeweij, zonder voorkennis van de Raad van Interims van de MSG.

ASPIRIENTJE

Panacee...
Het onderwijs is zo langzamerhand het aspirientje van de Nederlandse samenleving geworden. Elk pijntje, elk oprispinkje, elke onwelriekende scheet moet worden bestreden door de scholen. Maakt niet uit waar het over gaat, welke misstand ook gesignaleerd wordt - het onderwijs moet er wat aan doen. Het onderwijs moet de gaten in de opvoeding dichten, de plooien wegwerken, de oneffenheden gladstrijken en zo het falen van ouders als Henk en Ingrid maskeren.

Doordrukstrip zonder bijsluiter    (foto Vroegindeweij)

... in doordrukstrip...
Kennen onze kinderen de tafels van vermenigvuldiging niet meer, weten ze niet waar Almere ligt, wie Wilhelmus van Nassouwe was of hoe je het moet zingen? De school moet het ze leren. Hebben de kinderen een taalachterstand, bijvoorbeeld omdat ze vorige maand nog in Albanië op school zaten? De school moet ze leren lezen en fatsoenlijk leren spellen, grammaticale verschillen tussen d´s en t´s uitleggen, fatsoenlijk leren luisteren, redeneren en debatteren. Moeten kinderen op de fiets naar school, de school moet ze leren hun hand uit te steken als ze een bocht om willen. Homo's zijn niet uitgevonden om ze in elkaar te kunnen slaan, Polen zijn er niet om te gediscrimineerd te worden, en je ouders, dat zijn die mensen bij wie je in het weekend slaapt - of de dames en heren leerkrachten daar maar even klassikaal aandacht aan willen besteden. Zijn de kinderen te dik? Op de scholen moeten ze leren dat er ook andere dingen bestaan dan chips en cola. Zijn ze te dun, te lelijk, staan hun tanden te scheef, juf moet ze leren dat dat helemaal niet erg is. Geeft niks hoor, juf was vroeger ook zo. En soms nog steeds trouwens, maar dit terzijde.

... zonder bijsluiter
Het onderwijs is het aspirientje van de Nederlandse samenleving geworden. Elk pijntje wordt tegenwoordig doorgeschoven naar de juf en de meester. Of die het maar even willen verhelpen. Maakt niet uit of een leerling behept is met een rugzakje vol afgekorte gedragsafwijkingen, juf moet zorgen voor passend onderwijs. Vertoont een kind zwaar onaangepast gedrag en is het volstrekt ongemotiveerd om wat dan ook te leren, het geeft allemaal niks. Zodra een duurbetaald extern bureau de diagnose heeft gesteld is het probleem voorbij. Gewoon met 34 andere kinderen in de klas zetten en meester lost het wel op.

Keurmerk voor excellente scholen
Een normaal mens begrijpt niet hoe zo´n juf of meester dat allemaal voor elkaar krijgt. En eerlijk gezegd, die juf en die meester begrijpen het zelf af en toe ook niet, want zij zijn - in tegenstelling tot een deel van hun leerlingen - meestal ook maar normale mensen. Gelukkig heeft ons land een heel knappe minister van onderwijs, mevrouw van Bijsterveldt, met zelfs dt aan het eind, en die heeft daar iets op gevonden.

Maar daarover een volgend keer meer.

Anna van Mijnkoor,
leerkracht groep 7/8, te Sas

ZONDEBOK

De donkere jaren 95-11

Hoe overleefden de Meerwijkers de Donkere Jaren? Ieder had zo zijn eigen strategie. De een wandelde ondergronds en liet gedichten tot zich komen, de ander werd onverschillig, pleegde lijdelijk verzet. of voerde openlijk oppositie tot hij werd wegbezuinigd of gewoon gecoventrierd. Sommigen werkten uit overtuiging samen met de overmacht, terwijl anderen moesten heulen uit lijfsbehoud. Ieder had toentertijd zo zijn eigen strategie, maar vandaag de dag hebben allen één ding gemeen: niemand is helemaal ongeschonden de Donkere Jaren doorgekomen.

Op advies van traumabegeleidingsconsultant Vroegindeweij laat dit blog deze maanden een aantal van de betrokkenen aan het woord.

Deze keer is het woord aan Rooney, de zoon van Leslie S, die gedurende de Donkere Jaren als hoofd van de beveiliging door vriend en vijand gevreesd werd. 

Leslie S. (midden) wordt gelucht               (foto Waterdonk)

Vader, dader of slachtoffer?
"Mijn vader was, dat weet ik zelf ook heus wel, niet echt een lieverdje, maar om hem nu als enige te laten boeten voor alles wat er in die tijd wat minder goed gegaan is, dat is natuurlijk puur onrechtvaardig. Mijn vader deed alleen maar wat hem werd opgedragen. 'Opdracht is opdracht', zei hij altijd, 'en als ik het niet doe, doet een ander het wel. Iemand moet het toch doen?´ Heeft mijn vader soms de leerplicht uitgevonden? Dacht het dus niet. Wie anders had die draaideurcrimineeltjes in bedwang gehouden, als hij het niet had gedaan?"

"Bovendien heeft mijn vader zelf nooit docenten naar het Albanese grensgebied vervoerd, hij heeft ze alleen maar laten weten dat ze hun koffers moesten pakken. Het is dus weer het oude liedje, de boodschapper wordt gestraft en de ware schuldigen blijven buiten schot. Van het begin af aan is mijn vader de doodgeverfde zondebok geweest, terwijl de hoge dames en heren maar konden blijven graaien uit de pot met gouden handdrukken. Sterker nog, zo'n voorzitter van de Raad van Toezicht, die zit er zelfs nu nog steeds. Dat mens was zo fout als een viool onder water, maar daar hoor je de zuiveringscommissie nooit over, want daar is ze zelf lid van. Ondertussen zit mijn vader nu al een half jaar vast, alleen maar omdat hij voor de honden van de beveiliging zorgde. Zoiets geloof je toch bijna niet?"

Rooney S.

Dit bericht verschijnt onder auspiciën van Blogsmederij Vroegindeweij, zonder voorkennis van de Raad van Interims van de MSG.

DIERENQUIZ 1

We hebben het geweten. Nauwelijks was het vorige blog verschenen of de quizvragen begonnen binnen te stromen, en het houdt maar niet op. Het lijkt wel of niemand niks beters te doen heeft dan zelfs onder werktijd naar de Columnisten van Katoen te surfen!

Maar ik heb daardoor wel zoiets van daar ben ik best blij mee.

De eerste vraag
Sylvia Borin stuurde de allereerste quizvraag op. Heel verrassend was dat niet, want als beleidsmedewerker onderwijs en kwaliteit van de Meerwijkse Scholengroep weet mevrouw Borin natuurlijk als geen ander hoe je een goede vraag kunt stellen en hoe je die het smartst kunt formuleren. Daarvoor heeft ze immers zelf een heel scala aan formatjes ontworpen, en ook nog een speciaal formulier om al die verschillende formatjes overzichtelijk mee op te slaan. Nee, mevrouw Borin heeft haar zaken keurig op een rijtje, die zul je niet gauw op nalatigheid kunnen betrappen. Bovendien is mevrouw Borin lijstrekker van de Dierenpartij, dus iets met dieren of toerisme doen is haar wel toevertrouwd!

De vraag van de week:

Het przewalskipaard is genoemd naar 

A. Philip Freriks
B. Frans Bauer

C. Nikolaj Przewalski

D. J.M. van Bijsterveldt-Vliegenthart 

Stiekeme Hint van Sylvia: het juiste antwoord is te vinden in de Dierenencyclopedie van Prof. Dr. B. Grzimek 

Antwoorden op de vraag van Sylvia kunt u tot 1 april (geen grap) sturen naar

Barts Puzzelcornertje

en wie weet, maakt u wel weer kans op zo'n felbegeerd zwerfboek!
Nieuwe vragen zijn ook altijd welkom.

bartvroegindeweij@hotmail.nl

DIEREN OF TOERISME

Tot in de treuren stroomden ze de afgelopen maanden binnen, de verzoekjes of wij Columnisten van Katoen weer eens zo'n gezellige ouderwetse quiz zouden kunnen organiseren. Iets over de lente bijvoorbeeld, of iets met dieren of toerisme.

Iets met dieren, of met toerisme

Enerzijds
Ik ben eerst eens rustig in mijn uppie om de tafel gaan zitten om het hele idee te proeven en daarna hebben we gezamenlijk met de benen op diezelfde tafel van gedachten gewisseld. Sommigen van ons hadden zoiets van dat gaan we toch niet willen met z'n allen, want het is wel heel erg goedkoop scoren met zo'n quiz, maar omdat ikzelf er wel een goed gevoel bij had vonden de anderen uiteindelijk ook dat onze lezers daar gewoon recht op hebben, op een quiz. Als ze dat per se willen.

Anderzijds
Tegelijkertijd leven we nu wel in een nieuwe tijd. Niemand hoeft meer af te wachten totdat de hoge heren voorschrijven van wat wij moeten vinden, het kan zomaar zijn dat we dat helemaal zelf wel bepalen. En doorfilosoferend op die gedachte: waarom zouden wij ons druk moeten maken om een quiz, als onze lezers ook gewoon zelf de vragen en antwoorden kunnen bedenken? Onze lezers kunnen dat vast heel goed zelf, ze zijn niet allemaal minister van onderwijs of burgemeester van Hulst.

En dus
Vanaf nu kan iedereen zijn eigen vragen voor een quiz insturen naar bartvroegindeweij@hotmail.nl. Maakt niet uit wat voor vragen het zijn, zolang het maar over dieren gaat, of iets met toerisme. Wij publiceren de vraag en of dat al niet feestelijk genoeg is, mag daarna iedereen antwoorden insturen, zelfs de bedenker van de vraag. Alle macht aan de lezer. We gaan er iets moois van maken, met z'n allen. Absoluut! Zeker weten!

Dit is een bericht van blogbeheerder Bart Vroegindeweij himself.

bartvroegindeweij@hotmail.nl

TWEEDE BRIEF

Mevrouw T. Oudewater,
voorzitter van de Raad van Toezicht
van de Meerwijkse ScholenGroep
c/Generalissimo Franco 15
Costa Azada - Spanje/España


Geachte mevrouw Oudewater,

U kent mij misschien nog wel, althans van naam. Een paar maanden geleden heb ik u geschreven omdat het niet zo goed ging op het Leeghwater College. Ik hoef u daarover waarschijnlijk niets te vertellen, want als voorzitter van de Raad van Toezicht wist (en weet) u natuurlijk tien keer meer dan ik. Niet voor niets hebt u immers de Raad van Bestuur naar huis gestuurd, weliswaar met als argument dat er volgens de docenten van het Leeghwater geen zicht meer was op het herstel van het vertrouwen, waarmee u de Zwarte Piet handig van u afwierp, maar u wist zelf intussen ook wel beter. Offenbaach had zich door zijn arrogante opstelling gewoon volslagen onmogelijk gemaakt en dreigde, verblind door zijn overmoed, de gehele MSG om zeep te helpen en ook u, de Raad van Toezicht, in zijn val met zich mee te slepen. U móest wel een daad stellen, al was het maar om uw eigen hachje te redden. Toch?

Zoals u weet draag ik het hart op de tong. Als iets me niet zint, zeg ik het. Maar ik heb op de Opleiding ook geleerd om me uit te spreken als ik ergens wél blij mee ben, om op zijn tijd een compliment uit te delen aan wie dat toekomt. Nu de dagen lengen, de eerste narcissen en tulpen weer boven de grond zijn gekomen en de vogels takjes en mosjes heen en weer slepen, realiseer ik me dat de lente in aantocht is. Is dat op zich al een verheugend gegeven, door uw ingrijpen in de MSG krijgt de Lente van 2012 een extra dimensie. Voor het eerst sinds vijftien jaar is de lente een symbool voor de wedergeboorte van ons Leeghwater College; het kan niet anders of het Leeghwater gaat dankzij u hersteld worden in zijn oude luister! Ik wil u daarvoor hartelijk danken.

Toch blijf ik nog zitten met een paar kleine vraagjes. Misschien zijn de achterliggende kwesties voor u niet belangrijk meer, maar ik heb het gevoel dat het boek niet gesloten kan worden, als niet precies duidelijk is hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen. Wie maakten het schrikbewind mogelijk? Wie faciliteerden een systeem waarin klokkenluiders het leven zuur gemaakt werd, een systeem waarin middenmanagers werden bedreigd en bedrogen, waarin docenten tot onbetaalde dwangarbeid of deportatie naar de vestiging in het Albanese grensgebied konden worden veroordeeld? Waar zijn de verdwenen tonnen of misschien wel miljoenen gebleven? 

Wellicht kamp ik wel met een misplaatst gevoel van rancune of met een posttraumatisch stresssyndroom, maar geachte mevrouw Oudewater, begrijpt u alstublieft dat een antwoord op vragen als de bovenstaande van essentieel belang is om een herhaling van de Donkere Jaren te kunnen voorkomen. Op zo'n herhaling zit immers niemand te wachten. Ik niet, een heleboel anderen - ouders, leerlingen en docenten - niet, en de Raad van Toezicht al evenmin. Mag ik tenminste hopen. 

Graag ontving ik op afzienbare termijn antwoord van u. 

Hoogachtend,
Else Bekker-Hoyink, fietsmoeder

LIES IN DE ARENA

De opleiding tot middenmanager
Na een korte onderbreking om veiligheidsredenen vervolgt een uitgedund, dus select gezelschap alledaagse docenten de opleiding tot teamleider bij de MSG. Lies Duplo, een van de deelnemers, houdt bij wijze van praktijkopdracht een cursusdagboek bij.

Lies in de Arena (tweede rij van boven, zesde van links) 

Demonstratie
Nou, ik ben dus nog steeds Lies Duplo, en mijn hobby's zijn muziek, maar dan wel vooral Nederlandstalig, en ook sport in het algemeen is nog steeds mijn hobby, vooral korfbal in het bijzonder omdat dat gemengd is. En nu we het toch over sport hebben: van de week was ik weer eens in de Arena, niet vanwege een wedstrijd deze keer, of voor een concert van de Toppers, maar als opdracht voor de cursus. We moesten een verslag schrijven van de demonstratie, want er was een demonstratie en niet zo'n klein beetje ook. We stonden rijen dik en de voetballers konden er niet eens door. Die waren op weg naar hun training. Ik zag Siem de Jong nog, in zijn witte Mercedes. Meer dan vijftigduizend mensen waren er en toen de laatsten nog binnen moesten komen gingen de eersten al weer weg, wat allemaal heel  indrukwekkend was! We konden ook meedoen met de wave en we hebben met z'n allen gezongen en gezwaaid met de petjes en sjaals die we kregen. Af en toe waren er toespraken, maar die kon je niet echt goed verstaan, dus ik weet ook niet goed waar de demonstratie precies over ging, maar het was iets tegen de minister, dus die zal het nu verder allemaal wel uit zijn hoofd laten!

Lunchtijd
Helaas was er geen welverdiende lunch omdat de demonstratie pas na lunchtijd begon, dus na afloop zijn we met z´n allen nog even bij de FEBO langsgegaan. Ik nam een patatje remspoor, een smulhans en een versgeperste kweeperensap.

Lies Duplo

PLAKPLUCHE

Het pluche plakt                     (foto: Persbureau Waterdonk)

Vertrouwen
is wat je terugkrijgt als je het weggeeft, zeiden ze altijd op de Opleiding. Naar mijn bescheiden mening is dat echter niet waar. Blind vertrouwde ik indertijd op de deskundigheid, het verantwoordelijkheidsgevoel en het fatsoen van de Raad van Toezicht van de Meerwijkse ScholenGroep, mijn werkgever. Totdat diezelfde Raad meende mij op grond van bepaalde dingen te moeten ontslaan, hoewel er nooit iets bewezen is; de rechter heeft de zaak uiteindelijk geseponeerd. Inmiddels zijn we enige jaren verder. De MSG balanceerde lange tijd op de rand van de afgrond, de voorzitter van de Raad van Bestuur werd geslachtofferd (het werd ook wel eens tijd, maar dit terzijde), maar de Raad van Toezicht zit nog steeds vast in het pluche. Kan iemand mij uitleggen hoe dat mogelijk is?

Izzy Oude Pekela,

voormalig docent filosofie
columnist-in-opleiding

EVEN WEG

Bart is op pad
Blogbeheerder BartJan Vroegindeweij verkeert in verregaande staat van afwezigheid. Specialisten schrijven zijn fysieke absentie toe aan een pseudochronisch gebrek aan zitvlees; zij verwachten niettemin dat genezing op korte termijn toe zal slaan.

In verband met het bovenstaande zal het vorige weblog eerst aanstaande maandag (5 maart 2012) wereldkundig worden gemaakt.

Nadere informatie kunt u desgewenst opvragen bij bartvroegindeweij@hotmail.nl.
Ook blijken van medeleven en eigen pogingen tot bijdragen aan dit weblog kunt u kwijt op dit adres.