VILLAPARK

VILLAPARK

door Patries Lodeur

 

 

 

Wat gebeurde er allemaal tussen proloog en epiloog? Welk geheimpje deelden John Ectobius jr. en de kleine Michiel van chalet 8-13? Wat deden de twee gehelmde onbekenden met hun vioolkisten op de dijk? Heeft Blaffer kunnen ontdekken of ze een vlammenwerper bij zich hadden? En waar is Blaffer trouwens zo opeens gebleven, moeten we soms vrezen voor een ongeval of zelfs een misdrijf? Wat bedoelde ayurvedisch advocaat Uitetei eigenlijk met een onjuiste ligging en onjuiste omgevingsfactoren? Waarom kon burgemeester Wam Polanen, staande voor de onderzoekscommissie, zich opeens nauwelijks meer iets herinneren? Maar bovenal: hoe kwam het dat het Villapark er uiteindelijk niet meer zo piekfijn bijlag?

 

Vragen, vragen, vragen...

 

Ook nieuwsgierig geworden?

 

Laat het ons weten! Bij voldoende belangstelling schrijft Patries Lodeur de tussenliggende hoofdstukken en verschijnt volgend jaar de spannende pageturner Villapark. Een lolly zal nooit meer smaken als vroeger!

 

Reacties kunnen naar: bartvroegindeweij@hotmail.nl



EPILOOG

Wat vooraf ging: zie VOORPROEFJE 1 tot en met 5

 

 

 

VILLAPARK

door Patries Lodeur

De burgemeesters van Meerwijk, Sas en Schevermond nemen voortaan geen risico´s meer. Conform een nog nader te preciseren standaardprocedure zullen alle nieuwkomers eerst worden doorgemeten, alvorens een definitieve woonvergunning wordt verstrekt. Niet alleen uit kostenbesparende overwegingen, maar "vooral ook met het oog op de toekomst besloten de voortvarende bestuurders om de reeds bestaande samenwerkingsverbanden te intensiveren en gezamenlijk apparatuur aan te schaffen," zo lieten zij in een persbericht weten. Waarvan akte.

Digital pedometer                                                                                                            (foto: Wasserdonk Publicity GmbH)

VOORPROEFJE 5

Wat vooraf ging: zie VOORPROEFJE 1, VOORPROEFJE 2, VOORPROEFJE 3 en VOORPROEFJE 4

Vele maanden later, staande voor de onderzoekscommissie, moest burgemeester Wam Polanen denken aan die lang vervlogen middag, toen zijn dochter hem meenam om kennis te maken met Facebook.  Als hij toen had geweten wat hij nu allemaal wist, had hij het allemaal heel anders gedaan, dacht hij bitter. Ja allicht, met de kennis van nu zou..

Het Villapark lag er niet meer zo piekfijn bij (blz. 5)                                                     (foto: Bart Vroegindeweij)

De enigszins geïrriteerde stem van de voorzitter deed hem ontwaken uit zijn overpeinzingen. "Mijnheer Polanen, ik vroeg u wanneer het tot u doordrong dat het wel eens uit de hand kon gaan lopen. Zó ingewikkeld is die vraag toch niet?"
"Eh, ik kan me daar weinig van herinneren, voorzitter."
"U was niet op de hoogte van het bestaan van Project X-feestjes? Ook niet na alles wat zich een week eerder in Haren had afgespeeld?"
"Daar was mij niets van bekend, nee".
"Wist u wel van de bezorgdheid van de dorpsbewoners over de dreigende situatie?"
De burgemeester snoof, haalde zijn schouders op en hield zijn mond.
"Mijnheer Polanen," hernam de voorzitter, "het dossier bevat stukken die erop wijzen dat u persoonlijk belangen had in de ontwikkeling van het Villapark. Kunt u dat bevestigen?"
"Ik vrees dat mijn geheugen mij op dit punt enigszins in de steek laat."
"Maar volgens u is het verlenen van vergunningen wel geheel conform de bestaande regelgeving gebeurd?
"Voor zover ik kan nagaan wel, ja."
"Zou het niet zo kunnen zijn dat u de bestaande regelgeving al eerder zó had aangepast dat het verlenen van op zich dubieuze vergunningen met terugwerkende kracht door een coöperatieve rechter alsnog legaal zou kunnen worden verklaard?
"Dat zijn uw woorden, voorzitter".

Het Villapark mocht er dan niet meer zo piekfijn bijliggen, opeens had de burgemeester toch weer iets van zijn oude bravoure teruggevonden.

VOORPROEFJE 4

Wat vooraf ging: zie VOORPROEFJE 1, VOORPROEFJE 2 en VOORPROEFJE 3

De bekende schrijfster van kinderboeken Patries Lodeur waagde zich vorig jaar op onbekend terrein, door haar eerste spannende pageturner voor volwassenen het licht te laten zien. En met succes! Kraakpand werd op een haar na genomineerd voor de longlist van het spannende boek. Volgend voorjaar verschijnt haar nieuwe boek, Villapark. Bij wijze van voorproefje mag ons blog alvast de proloog publiceren. Om het spannend te houden doen we dat in etappes. Vandaag deel vier van:

Villapark

door Patries Lodeur

Ayurvedisch advocaat Remco Uitetei was zich er terdege van bewust dat zijn komende zaak wel eens zijn definitieve doorbraak als TV-persoonlijkheid zou kunnen betekenen. Daarom besteedde hij extra veel aandacht aan het pleidooi, dat hij in opdracht van de dorpsbewoners zou gaan houden. Hij zou goed rekening houden met de Natuurwet, met het pad van de Zon van oost naar west, hij zou de verschillende kwaliteiten van energie in acht nemen. Helder formuleren en vooral geen moeilijke woorden gebruiken, want die worden niet meer begrepen door die snelsnel opgeleide rechtertjes van tegenwoordig. En hij zou de eisen van het dorp natuurlijk keihard onderbouwen.

Ogenschijnlijk ligt het Villapark er piekfijn bij (blz. 4)                           (foto: Drs. Werner de Woerd)

Voor de spiegel oefende Uitetei nog één keer zijn betoog, zorgvuldig pauzes inbouwend en goed lettend op zijn uitstraling:
 

"Ogenschijnlijk ligt het Villapark er piekfijn bij. Ik zeg nadrukkelijk ogenschijnlijk, want de mensen weten niet dat veel ongeluk en zelfs ziektes ontstaan door onjuiste oriëntatie van huizen. Daarom wordt het Villapark op een ongeschikte plaats gerealiseerd. Het kent immers een onjuiste oriëntatie (ingang niet op het oosten), het heeft onjuiste verhoudingen op basis van wiskundige principes van zowel het park als van de ruimtes binnen het park. Voorts is er sprake van een onjuiste indeling van de gebouwen in relatie tot de dagelijkse loop van de zon en de invloed daarvan op het gebruik van de vertrekken, om nog maar te zwijgen van de onjuiste ligging in het gebied.  Ook de omgevingsfactoren zijn onjuist, net zoals de onjuiste gebruikte bouwmaterialen."

 

Uitetei was er klaar voor. Dit kon bijna niet meer misgaan. Als het aan hem lag, zou dat Villapark binnenkort weer worden overwoekerd door brandnetels, paardenbloemen en rugstreeppadden. 

(wordt vervolgd)

VOORPROEFJE 3

Wat vooraf ging: zie VOORPROEFJE 1 en VOORPROEFJE 2

Enigszins gespannen vanwege de aanstaande Open Dag stuurde John Ectobius jr. zijn fourwheeldrive het Villapark op, richting chalet 13-8, om daar een grote doos vol luxe lolly´s af te geven. Maar wat was dat? Zijn aandacht werd getrokken door een motorfiets met twee gehelmde onbekenden erop, die langzaam over de dijk reed. De dijk was weliswaar geen onderdeel van het Villapark, tenminste nog niet, maar toch voelde Ectobius zich niet erg op zijn gemak. Kwam het door de vioolkist die de mannen met zich meezeulden? Door een niet geheel zuiver geweten of een onprettige herinnering aan het verleden? En waarom reden ze eigenlijk met een zijspan? Zag hij het goed, lag daar een vlammenwerper in, of was het toch een cellokoffer? 

Op Het Villapark, dat er piekfijn bij ligt, staat alles in het teken van de Open Dag            (foto: Drs. Werner de Woerd)

Ectobius besloot geen enkel risico te nemen. Zeker vandaag en morgen, nu het Villapark er weer voor even piekfijn bij lag, mocht hij dat niet doen. Negatieve publiciteit was immers wel het laatste waar hij op dit moment op zat te wachten. Vanuit zijn wagen zocht hij contact met Leslie, zijn trouwe beveiliger: "Les, luister, ik zie hier net een paar vreemde snuiters op een motorfiets over de dijk stapvoeten, en ik ben er niet gerust op. Gaat es even kijken, wil je? En neem voor de zekerheid de hond maar even mee."

Leslie had aan een half woord genoeg. Hij ging Blaffer wel even uitlaten. Met een opvallend uitpuilend colbertje beende hij even later naar de dijk.

(wordt vervolgd)

VOORPROEFJE 2

Wat vooraf ging: zie VOORPROEFJE 1

Voor de onwetende buitenstaander leek er weinig aan de hand te zijn, maar de twee redacteuren van de Polderkoerier wisten wel beter; Wam Polanen, de burgemeester van Sas was uit zijn hum. Zijn lichaamstaal had hem verraden. Met een mok koffie in de hand beende hij driftig door zijn werkkamer, nu eens zijn stem verheffend en dan weer bijna fluisterend, precies zoals hij het in de Opleiding had geleerd.
"Om eerlijk te zijn was ik vorige week niet zo heel blij met jullie berichtgeving over het Villapark. Het kan toch niet zo zijn dat de kleine krantjes hun eigen gemeente gaan demoniseren?", zei de burgemeester. Het klonk eerder als een dreigement dan als een vraag. De beide redacteuren keken eerst elkaar, en daarna de burgemeester niet-begrijpend aan. 
"Oké, ik zal het nog één keer uitleggen", vervolgde de burgemeester. "Jullie bestaan bij gratie van de mededelingen die wij in de Polderkoerier publiceren. Daar betalen wij jullie voor. Het zou toch jammer zijn als die bron van inkomsten opeens zou wegvallen, of niet soms?" Polanen liet een stilte vallen. "Maar neem me niet kwalijk heren, mijn telefoon gaat. Ik wens u een prettige dag verder."

Het kwartje was gevallen. Het Villapark zou er van nu af aan piekfijn bijliggen, ook in de Polderkoerier.

Het Villapark ligt er weer piekfijn bij  (blz. 2)                                                                  (foto: drs. Werner de Woerd)

Terwijl ze de deur achter zich sloten vingen de beide journalisten nog net een flard op van het gesprek dat burgemeester Polanen door de telefoon voerde. 
"En dat uitgerekend morgen, of all places? Laat onmiddellijk alle straatnaamborden weghalen van de dijk. Twitter maar dat er hier helemaal geen feest is, ik herhaal, géén feest! En zeg tegen brigadier Wout dat hij een beetje in de buurt blijft."

(wordt vervolgd)

VOORPROEFJE 1

De bekende schrijfster van kinderboeken Patries Lodeur waagde zich vorig jaar op onbekend terrein, door haar eerste spannende pageturner voor volwassenen het licht te laten zien. En met succes! Kraakpand werd op een haar na genomineerd voor de longlist van het spannende boek. Volgend voorjaar verschijnt haar nieuwe boek, Villapark. Bij wijze van voorproefje mag ons blog alvast de proloog publiceren. Vanaf vandaag doen we dat. In etappes, om het spannend te houden.

Villapark

door Patries Lodeur

Het park lag er piekfijn bij (blz. 1)

Nieuwe lijnen op de tennisbaan, een springkussen voor de kleintjes, een grote tros ballonnen - álles had het Villapark eraan gedaan om de Open Dag tot een grandioos, nee schítterend succes te maken. Directeur John Ectobius jr. wreef zich vergenoegd in zijn handen. Het park lag er piekfijn bij en dat mocht ook wel, want ofschoon het bord langs de weg trots vermeldde dat al negentig procent van de villa´s verkocht was, zou hij niet rusten voordat hij de volle honderd procent gehaald had. "Voor minder dan goud gaan we niet!", was immers altijd het devies van de familie geweest. Zo had zijn grootvader het gedaan, zo deed zijn vader het en zo zou hij het dus ook doen. Knappe jongen die hem zou tegenhouden!

Een glimlach verscheen op Ectobius´ gezicht. De woorden knappe jongen hadden hem eraan herinnerd dat hij een lolly moest kopen voor Michiel, het zoontje van de bewoners van chalet 13-8. Om hun geheimpje te bezegelen, had hij gezegd. Dat mocht hij wel niet vergeten, want hij kon geen enkel risico lopen. Zeker morgen niet.

(wordt vervolgd)

KROONGETUIGE

De donkere jaren 95-11
Het afgelopen decennium was voor de medewerkers van het Leeghwater College niet eenvoudig. Menig medewerker sneefde dan ook. Sinds januari heeft dit blog een aantal keren teruggeblikt op de donkere jaren, maar tot nu toe bleef het opmerkelijk stil rond de absolute hoofdrolspeler in het geheel, de toenmalige voorzitter van de raad van bestuur Max O. 

Opmerkelijk aanbod
Tot vandaag. Max O. heeft namelijk te kennen gegeven dat hij wel uit zijn school wil klappen, mits daar van de zijde van justitie iets tegenover staat. In ruil voor drie miljoen aan contanten en een nieuwe identiteit zou O. bereid zijn om als kroongetuige op te treden, zo laat zijn woordvoerder, mr. R. Uitetei van Advocatenkantoor Uitetei en Schoffel in Meerwijk weten. "Vieze Max", zoals zijn bijnaam sedert het begin van de Meerwijkse Lente luidt, zou geen specifieke voorkeur voor een casus hebben uitgesproken. Zolang aan zijn eisen wordt voldaan, laat O. laat de keuze van de zaak graag over aan het Openbaar Ministerie. "Onze cliënt is in voor van alles en nog wat, van frauduleus handelen tot huisvredebreuk, en van shopliften tot casus belli," aldus de verklaring van Uitetei en Schoffel. 

Onvindbaar
Ingewijden achten het onwaarschijnlijk dat O. handelt uit ethische motieven. Geldgebrek ligt meer voor de hand. Max O. zelf was niet bereikbaar voor commentaar. Naar verluidt verblijft hij momenteel voor zaken in een niet nader genoemde Zuid-Amerikaanse republiek.

"Vieze" Max O. ondergedoken in Zuid-Amerikaanse bunker?                                                        (artist's impression)

WACHTLIJSTEN

Eindelijk is er iemand op het idee gekomen om de wachtlijsten in de zorg te gebruiken als middel om te bezuinigen. Als je lange wachtlijsten hebt, gaan die knappe dokters vanzelf wel beter nadenken of ze een willekeurig iemand zorg willen aanbieden, of dat iemand anders er - om wat voor reden dan ook - meer recht op heeft. Of er indringender om zeurt. Of er meer voor kan of wil betalen. Geniale gedachte! Vooral omdat het probleem zichzelf oplost. Mensen die geen zorg krijgen gaan vanzelf wel een keer dood. Wég probleem!

In het Zuidoostelijk Gasthuis is de wachtlijst voor nieuwe knieën inmiddels gestegen tot negen      

Evenzo zijn er ook in het onderwijs nog mogelijkheden te over om verder te bezuinigen. Gelukkig maar.Wat te denken van het afschaffen van de leerplicht als middel tegen dure dyslexie? Moeten de schoolbankjes niet zó worden aangepast dat kinderen met obesitas er niet meer inpassen? Wordt het niet eens tijd om al die onzinnige voortgangstoetsjes, tijdverslindende leerlingvolgsystemen en dure testbureaus in één grote vuilnisbak te mieteren en gewoon weer lekker les te gaan geven? Veel leuker, veel goedkoper en veel effectiever...

En zo kan iedereen nog wel een paar mogelijkheden verzinnen. Mogelijkheden te over! Denk er maar vast verder over na en doe binnenkort mee met onze prijsvraag. Eerste prijs: een ministerspost in het nieuwe kabinet.


Jelle Katoen,
senior-columnist en opinieur