De donkere jaren 95-11
Het afgelopen decennium was voor de medewerkers van het Leeghwater College niet eenvoudig. Menig medewerker sneefde dan ook. Op vrijwillige basis en zonder dat zijn direct leidinggevenden ervan op de hoogte waren begeleidde Bart Jan Vroegindeweij in die tijd een aantal slachtoffers van het MSG-regime. Ook nu nog is hij betrokken bij diverse nazorgtrajecten. Op advies van Vroegindeweij doen twee voormalig leidinggevenden uit het middenkadersegment, beiden lijdend aan een post-traumatisch stress syndroom, nu een akelig boekje open. Serge Boulevard en Sanne van Eemsmond lichten toe waarom zij er indertijd voor kozen een betrekking elders te aanvaarden.
Heftige huilbuien
Serge Boulevard verruilde in 2008 na een heftige huilbui zijn baan voor een aanstelling bij een andere onderwijsinstelling. Tamelijk onverwacht keerde hij de Meerwijkse Scholengroep de rug toe: "Offenbaach was een voorzitter van de raad van bestuur die met niemand rekening hield. Binnen de MSG gold de vrijheid van meningsuiting alleen voor Offenbaach, en voor het politburo. Wij mochten niets. Jarenlang mochten we onze gezichten nauwelijks in de openbaarheid laten zien, optredens in de media waren uitgesloten. Opeens was er de emmer die de emmer deed overlopen." Van Eemsmond voegt toe: "Tegelijkertijd was Offenbaach een bestuurlijk klaploper, een poedel die alleen maar blaft. Beleidsplannen kwamen uit de lucht vallen en konden van de ene op de andere dag weer worden vervangen door voortgeschreden inzichten."
Koekje van eigen deeg
"Voor sommigen golden andere regels", aldus van Eemsmond, en zij noemt Lex Roover: "Die kwam overal mee weg: te laat komen, schreeuwen, obstructie plegen." De twee bevestigen dat er nog veel meer stille dissidenten waren: "Nog zeker vijf". Op de vraag waarom ze pas nu aan de bel trekken antwoordt Boulevard: "Ik dacht mijn aanvoerder te hebben gevonden, maar ik zat verkeerd. Het was niet het leiderschap dat ik had verwacht. De ene keer was het zus, de andere keer zo, de maand erna was er weer iets anders populair en húp, daar gingen we weer die kant op." Van Eemsmond vult aan: "Icarus is neergestort. Hij is te dicht bij de zon gekomen. Nu kunnen we hem eindelijk een koekje van eigen deeg geven."
Vlucht naar voren
Max Offenbaach reageert vanuit zijn kantoor op Bonaire: "Deze twee functioneerden sowieso al slecht en zij voelden kennelijk aankomen dat ze zouden worden overgeplaatst naar onze vestiging in het Albanese grensgebied. Daarom kozen ze voor een vlucht naar voren. Ik heb nog nooit zoveel messen in mijn rug gehad als toen, maar ik heb ook nooit gezegd dat de helft van mijn plannen toch onuitvoerbaar zou zijn. Ze zijn alleen onuitvoerbaar als niemand ze wil uitvoeren. Wat die twee gedaan hebben is triest. Niet chic. Het toont aan dat het goed is dat we het hele middenmanagement hebben vernieuwd."
Heftige huilbuien
Serge Boulevard verruilde in 2008 na een heftige huilbui zijn baan voor een aanstelling bij een andere onderwijsinstelling. Tamelijk onverwacht keerde hij de Meerwijkse Scholengroep de rug toe: "Offenbaach was een voorzitter van de raad van bestuur die met niemand rekening hield. Binnen de MSG gold de vrijheid van meningsuiting alleen voor Offenbaach, en voor het politburo. Wij mochten niets. Jarenlang mochten we onze gezichten nauwelijks in de openbaarheid laten zien, optredens in de media waren uitgesloten. Opeens was er de emmer die de emmer deed overlopen." Van Eemsmond voegt toe: "Tegelijkertijd was Offenbaach een bestuurlijk klaploper, een poedel die alleen maar blaft. Beleidsplannen kwamen uit de lucht vallen en konden van de ene op de andere dag weer worden vervangen door voortgeschreden inzichten."
"Voor sommigen golden andere regels", aldus van Eemsmond, en zij noemt Lex Roover: "Die kwam overal mee weg: te laat komen, schreeuwen, obstructie plegen." De twee bevestigen dat er nog veel meer stille dissidenten waren: "Nog zeker vijf". Op de vraag waarom ze pas nu aan de bel trekken antwoordt Boulevard: "Ik dacht mijn aanvoerder te hebben gevonden, maar ik zat verkeerd. Het was niet het leiderschap dat ik had verwacht. De ene keer was het zus, de andere keer zo, de maand erna was er weer iets anders populair en húp, daar gingen we weer die kant op." Van Eemsmond vult aan: "Icarus is neergestort. Hij is te dicht bij de zon gekomen. Nu kunnen we hem eindelijk een koekje van eigen deeg geven."
 |
| Offenbaach in zijn kantoor op Bonaire (archieffoto) |
Max Offenbaach reageert vanuit zijn kantoor op Bonaire: "Deze twee functioneerden sowieso al slecht en zij voelden kennelijk aankomen dat ze zouden worden overgeplaatst naar onze vestiging in het Albanese grensgebied. Daarom kozen ze voor een vlucht naar voren. Ik heb nog nooit zoveel messen in mijn rug gehad als toen, maar ik heb ook nooit gezegd dat de helft van mijn plannen toch onuitvoerbaar zou zijn. Ze zijn alleen onuitvoerbaar als niemand ze wil uitvoeren. Wat die twee gedaan hebben is triest. Niet chic. Het toont aan dat het goed is dat we het hele middenmanagement hebben vernieuwd."
Geen opmerkingen :
Een reactie posten