VOOR GELEERD

Veel leerkrachten volgens inspectie niet goed genoeg


Van alle leerkrachten in het basisonderwijs beschikt nog niet de helft, en van de havo- en vwo-docenten nog niet eenderde over alle vaardigheden die nodig zijn om uiteenlopende groepen leerlingen echt goed les te geven. En die capaciteiten zijn nu meer nodig dan ooit.


Dit zegt de Inspectie van Onderwijs in haar jaarverslag over 2011. De inspectie maakt in de beoordeling van leerkrachten onderscheid tussen wat zij noemt de basisvaardigheden (helder uitleggen, een taakgerichte werksfeer scheppen en leerlingen activeren) en meer complexe vaardigheden, zoals verschil kunnen aanbrengen in lesgeven aan verschillende groepen leerlingen en extra begeleiding bieden aan kinderen die dat nodig hebben. (...)


De noodzaak van juist die meer geavanceerde vaardigheden is sterk gegroeid nu de klassen diverser van samenstelling zijn geworden. En de komst van passend onderwijs, waarbij ook gewone scholen meer kinderen met gebreken zullen huisvesten, maakt de urgentie nog groter. Ook nu al ziet de inspectie veel te weinig maatwerk in de klassen. Meer aandacht hiervoor tijdens de opleiding en professionalisering van docenten zijn mogelijke remedies.


bron: De Volkskrant van 18 april 2011

Walter Dreschler, voorzitter Algemene Onderwijsbond (AOb) wond zich nogal op over het onderzoek van de inspectie. Hij noemde de "conclusies veel te kort door de bocht" en nam het de inspectie kwalijk dat zij zich niet waagde aan een diepere wetenschappelijke analyse. Lief van die man dat hij zich zo druk maakt, maar ik vind zijn reactie wat primitief, te weinig doordacht.

Waarom ik dat vind?

Als leerkracht in het basisonderwijs ben ik ooit opgeleid om leerlingen te leren lezen en schrijven, om ze te leren delen en vermenigvuldigen, om ze uit te leggen dat melk uit een koe komt en niet uit een pak in de supermarkt, waar het oosten is of wanneer de Romeinen leefden, en zo is er nog wel wat nuttige kennis die ik leerlingen kan bijbrengen. Ik kan met ze zingen en tekenen, ik kan ze redelijk risicoloos een potje trefbal laten spelen of een knotsje laten zwaaien, ik kan zelfs een kringgesprek met ze voeren. In alle bescheidenheid durf ik te beweren dat ik dingen redelijk helder kan uitleggen, en dat ik genoeg orde kan houden om mezelf en mijn leerlingen met plezier en in een ontspannen sfeer te laten werken, zodat zij na een aantal jaren moeiteloos kunnen doorstromen naar een passende vervolgopleiding. Daar heb ik namelijk voor geleerd, indertijd.

Onze geniale minister van onderwijs
(fine artist's impression - S. Woldhek)

Knappe koppen in onze samenleving, zoals bijvoorbeeld onze geniale minister van onderwijs, mevrouw van Bijsterveldt, met zelfs dt op het eind, hebben echter bedacht dat je scholen en leerkrachten ook nog voor heel andere dingen kunt gebruiken. Scholen kunnen bijvoorbeeld heel handig zijn om kinderen op te vangen als hun vaders en moeders nog even wat langer op hun werk zijn, of in de file staan, of gewoon even rust willen om de details van hun aanstaande scheiding te regelen. Scholen kunnen heel handig zijn om kinderen allerlei vaardigheden die ouders niet meer zo vanzelfsprekend vinden, alsnog bij te brengen. Eten met mes en vork bijvoorbeeld, of met twee woorden spreken of dankjewel zeggen. In een snackbar niet zeggen "Doe mij maar een patatje remspoor", maar "Mag ik een portie frites met satésaus en uitjes, alstublieft?" Scholen kun je ook heel goed de schuld geven van allerlei maatschappelijke problemen, van ontkerstening tot taalverloedering en van totale onverschilligheid tot help-mijn-kind-wordt-gepest. Daar moeten jullie hoognodig wat aan doen, scholen, want veel gekker moet het toch niet worden in dit land!

Maar daar heb ik nooit voor geleerd, indertijd.

Onze geniale minister van onderwijs en haar voorgangers, allemaal vast ook wel met dt of zelfs nog meer grammaticale evenwichtsproblemen op het eind, hebben ook bedacht dat kinderen met ADHD, ADD, PDD NOS, kinderen met aandachtsstoornissen, gedragsstoornissen, pervasieve ontwikkelingsstoornissen, kinderen met sensorische integratieproblemen, dyslectische en dyscalculische kinderen, recalcitrante en hyperactieve kinderen best wel met zijn allen gezellig bij elkaar in het reguliere onderwijs terecht kunnen. Liefst met z´n vijfendertigen in één klas, want dan kunnen ze goed van elkaar leren. Als de minister dat zegt, zal het inderdaad wel kunnen, want die ministers zijn zó knap tegenwoordig!

Alleen heb ik daar nooit voor geleerd, indertijd. Dit rapport van de inspectie bevestigt dat. De inspectie concludeert dus eigenlijk dat het helemaal niet kan, wat onze geniale minister wil, en met die conclusie ben ik heel content. Voor dit soort dingen zijn wij niet opgeleid. Wij zijn geen oppassers die aanstaande draaideurcrimineeltjes in het gareel kunnen houden en tegelijkertijd het zogenaamd hoogbegaafde kroost van Henk en Ingrid kunnen leren spellen. Wij zijn geen Moeder de Gans, die je zomaar op een nest rotte eieren kunt schuiven, om vervolgens op hoge toon te eisen dat ze de bedorven kuikens grootbrengt.

De inspectie erkent dat wel, meneer Drechsler kennelijk niet.
Jammer.

Anna van Mijnkoor,
leerkracht groep 7/8 in Sas