DOLLY'S DUALITEIT

Vrinden van de Rotary en laatst ook nog bij de kapper een gewoon iemand vragen me wel eens van Dolly, hoe sta jij als burgermoeder nou eigenlijk tegenover de dualiteit in de politiek? En af en toe hou ik daar dan een lezing over. Omdat ik me kan voorstellen dat ook de mensen in het land diezelfde vraag op de lippen brandt, en het liefst een antwoord willen van een bekende Nederlander wil ik de komende weken graag drie voorbeelden geven, om helder en transparant te krijgen dat je daar heel dubbel in kunt staan. Eén voorbeeeld zegt immers meer dan duizend niet-voorbeelden, heeft mijn goede Rotaryvriendin Sylvia me ooit geleerd.

Eerste voorbeeld



De geit van de wethouder


Eigenlijk is het heel simpel. Dualiteit is dat alles aan de ene kant zijn enerzijds heeft, en daarnaast ook zijn anderzijds. Bijvoorbeeld: op de MULO had ik al dat ik iets wilde worden met dieren, maar ook iets met toeristen. Dus daarom ben ik burgemeester geworden, want dan heb je van alles wat. En ook omdat je daar geen diploma voor nodig had, maar dat is een ander verhaal. Nu gaat het om de dualiteit, dus dat je aan de ene kant af en toe een nieuw hek van de kinderboerderij feestelijk mag openen, zodat de wethouder de hele rest van de dag naar zijn geit moet lopen zoeken en anderzijds dat je probeert om zoveel mogelijk toeristen te trekken, niet alleen uit Den Haag of andere provincies, maar ook uit het buitenland. Zoals China. Dat je aan de ene kant onze vitale gemeente op de kaart zet en aan de andere kant ook het merk Dolly promoot, want ook na de fusie moet er brood op Dolly's plank komen.

En als je dat dan een beetje slim doet, dan vult de enerzijds de andere aan, zodat het als het ware één geheel wordt, Kijk maar naar de windmolenvereniging, waarvan ondergetekende voorzitter is en die veel toeristen naar ons dorp lokt, terwijl we hier geeneens geen molen hebben. Of onze speciale toeristische actiedagen met levende standbeelden en Oud-Hollandse bootfluisteraars, met Peruaanse fluitorkestjes en originele zakkenrollersbendes uit Oost-Europa. Allemaal het werk van deze Dolly!




Nóg meer toeristen uit verre heinden

Misschien word ik wel ambassadeur. Of anders niet.

Hoort, zegt het voort,
Dolly is een eigen soort.

Dolly Zuidkruis,
burgemeester Sas-Laweit

PS: erg hè, dat van die Ilse en die arme Waylon, die nu zomaar aan de dijk gezet wordt? Terwijl het toch best wel een vlotte vent is. Zou-ie soms...? Dat zie je namelijk wel vaker bij artiesten, kijk maar naar Gordon. En die heeft niet eens een baard.