SCHWEJK

De donkere jaren 95-11

Het afgelopen decennium was voor de medewerkers van het Leeghwater College niet eenvoudig. Menig medewerker sneefde dan ook. Toch overleefde een aantal diehards de donkere jaren. Hoe slaagden zij daarin? Welke tactieken ontwikkelden ze? Ieder had zo zijn eigen strategie. Op advies van traumabegeleidingsconsultant Vroegindeweij doet dit blog deze maanden een aantal van die strategieën uit de doeken, al was het maar omdat de afdeling personeelszaken van de MSG er vanwege eventuele toekomstige dossiervorming nadrukkelijk om verzocht heeft.

Deze week: Bruce Harsono, tot voor kort docent geschiedenis aan het Leeghwater College.

Aan het front
"Op de momenten dat het écht moeilijk werd in het Leeghwater pakte ik de boeken van Jaroslav Hasek over de brave soldaat Schwejk er nog wel eens bij."

"Schwejk is een soldaat in de eerste wereldoorlog. Hij wordt naar het front gestuurd, maar daar komt hij door allerlei omstandigheden nooit aan. Missies lopen in het honderd doordat hij zijn opdrachten eerst letterlijk neemt en dan zo goed mogelijk probeert uit te voeren. Als zijn sergeant hem toevoegt `Ach man, loop naar de pomp!`, dan loopt Schwejk naar de pomp. Wordt hij naar Pisek gewenst, dan loopt hij naar Pisek. Desniettemin weet hij zijn superieuren te overtuigen van zijn onschuld, vaderlandsliefde, onnozelheid en goede bedoelingen, Bij de lezer blijft echter de argwaan bestaan. Is Schwejk echt 'de simpele ziel, die onder alle omstandigheden zijn goede humeur bewaart en alle officiële mensen met wie hij in aanraking komt, van zijn sergeant tot de generaal, van politieagent tot psychiater, tot wanhoop brengt omdat zij er niet achter kunnen komen of hij een waarlijk uitgeslapen saboteur is, dan wel de onnozele bloed, de halve idioot, waartoe hij ten slotte altijd weer bestempeld wordt'. (NRC, 30 juni 1955)?"

Van het front
"Hoe dan ook, bedoeld of onbedoeld, de strategie van Schwejk werkt. Nog steeds. Je hoeft alleen maar te beschikken over een onverwoestbaar humeur en voor de rest gaat alles vanzelf. De machine strooit het zand wel tussen zijn eigen raderen. Eén hoofdstuk Schwejk en ik kon er weer een paar dagen tegen, tegen al die onzinvergaderingen waarin piketpaaltjes moesten worden geslagen, dingen op de rails gezet werden of alle neuzen geacht werden naar één kant te draaien. Gewoon vragen wat nou precies de bedoeling was volstond meestal om je leidinggevende tot wanhoop te drijven, en als dat niet hielp voerde ik de opdrachten gewoon letterlijk uit. Gegarandeerd dat je dan voorlopig nergens meer voor gevraagd werd. Zo kon je overal mee wegkomen en ruim de tijd overhouden om lekker mandoline te spelen."

Bruce Harsono

Dit bericht verschijnt onder auspiciën van Blogsmederij Vroegindeweij, met medeweten van de Raad van Interims van de MSG.