De donkere jaren 95-11
Het afgelopen decennium was voor de medewerkers van het Leeghwater College niet eenvoudig. Menig medewerker sneefde dan ook. Toch overleefde een aantal diehards de donkere jaren. Hoe slaagden zij daarin? Welke tactieken ontwikkelden ze?
Ieder had zo zijn eigen strategie. In de komende maanden zal dit blog een aantal van die strategieën uit de doeken doen, niet alleen omdat traumabegeleidingsconsultant Vroegindeweij dat adviseert, maar vooral ook omdat de afdeling personeelszaken van de MSG er vanwege eventuele toekomstige dossiervorming nadrukkelijk om verzocht heeft.

Deze week: Jens Postelein, biologiedocent van het Leeghwater College.



copyright foto: Vroegindeweij TraumaBegeleidingsConsultancy


"Ik wou dat ik van vissen hield, maar helaas... Zodoende heb ik de afgelopen jaren niet gevist. Wel maakte ik regelmatig de wandelronde van Meerwijk naar Sas en weer terug om de spanningen die ik dagelijks opliep in het werk aan de MSG van mij af te wandelen. En zoals al vaker opgemerkt: kwellingen op de werkvloer waren een rijke bron van inspiratie voor de schone kunsten. Graag maak ik u hierbij deelgenoot van een van de sonnetten die tijdens zo'n wandeling in mij opborrelden, wat mij weer lucht verschafte om een week verder te ploeteren in de MSG. Het leed van de ander, dat van beide vissers in het weiland besproken in sonnet, relativeert natuurlijk het eigen leed."

"Omdat ik sowieso al gebukt ga onder een tamelijk zwaar gemoed, zoals vaker voorkomt bij dichters, en ik helaas niet opgewassen ben tegen de spanningen die gepaard gaan met een leven op de barricaden, het schrijven van scheldtirades of het zingen van klaagdichten probeer ik altijd maar weer het positieve van de situatie te ontdekken, maar dit is meer uit lijfsbehoud dan uit politieke inclinatie. Deze constitutionele inslag heeft in het dagelijkse leven een diplomatieke schering tot gevolg met een beminnelijke en positieve uitstraling en dat maakt dat mijn natuurlijke rol in de MSG die van de bemiddelaar is geweest, die in elke situatie probeert om weer een kaarsje aan te steken. Voor de goede verstaander gaat er in deze bijdrage natuurlijk ook een opinie verscholen, maar die is zo goed verstopt dat hooguit ikzelf er aanstoot aan zou kunnen nemen."

Jens Postelein

Vissers

Een Opeltje stopt in de berm

Twee middelbare mannen stappen uit

De een kijkt serieus, de ander lacht

Het is zondagmiddag, twee mannen gaan op jacht

Ik zie hen gaan door drassig land

De ene heeft een muts, de ander gaat in legergroen

Een stoeltje en wat hengels in de hand

Een emmer om de snoekbaars in te doen

Eerst gaan zij samen, lopen gelijke tred

De muts is moe en zet de spullen even neer

De ander loopt en kijkt niet op of om

De muts is moe en vindt de ander stom

Die klotenvissen en dat klotenweer

Hij geeft het op en neemt een sigaret



Dit bericht verschijnt onder auspiciën van Blogsmederij Vroegindeweij, met medeweten van de Raad van Interims van de MSG.