TOVERWOORDEN

De donkere jaren 95-11

Het afgelopen decennium was voor de medewerkers van het Leeghwater College niet eenvoudig. Menig medewerker sneefde dan ook. Toch overleefde een aantal diehards de donkere jaren. Hoe slaagden zij daarin? Welke tactieken ontwikkelden ze? Ieder had zo zijn eigen strategie. Op advies van traumabegeleidingsconsultant Vroegindeweij doet dit blog deze maanden een aantal van die strategieën uit de doeken, al was het maar omdat de afdeling personeelszaken...  ja, dat weten we nu wel.

Deze week: Marije van Vught, middenmanager van de MSG.

Er was er eens...

Ooit leefden we lang en gelukkig. Een directeur hadden we niet, niet nodig ook. We waren gewoon met z'n allen zelf directeur en eens in de zoveel tijd namen we een paar nieuwe primussen. We vergaderden ons een slag in de rondte, werkten dag en nacht, maakten ruzie en hadden reuze schik. Al onze energie besteedden we aan onze lessen, aan onze leerlingen en aan elkaar. De resultaten bleven dan ook niet uit. Blije leerlingen, hoge slagingspercentages en tevreden ouders. We leefden lang en gelukkig.

Boze heks

Blij en gelukkig, totdat de Heks van Format ons pad kruiste. In het begin hadden we het nog niet zo door, maar allengs werd het duidelijker: zwarte krachten namen de macht over. Met de maand begon de MSG meer op een machinebureaucratie te lijken. Steeds vaker moesten we zwavelgele formulieren in drievoud invullen of formatjes volschrijven met verantwoordingen van wat we deden of dachten te gaan doen. Na elk formulier liep weer een ander ingehuurd adviesbureau met een grote zak geld de school uit, een spoor van vernielingen en onzekerheid achterlatend. Na elk formatje zat Sylvia Borin, beleidsmedewerker onderwijs en kwaliteit, met rode vlekken in haar nek onze antwoorden samen te vatten tot één amorfe brei, waarna wij steevast een goedkopere functie toebedeeld kregen. Ooit begonnen als mededirecteur eindigde ik uiteindelijk als rayonhoofd. Same job, different other name. Tijd voor leerlingen hadden we nauwelijks meer, druk als we waren met het invullen van loze formulieren en het maken van zinloze plannen.

De Heks van Format

Dat was frustrerend. Gelukkig ontdekte ik dat Sylvia Borin, beleidsmedewerker onderwijs en kwaliteit en ook lijstrekker van de Dierenpartij, niet heel veel verstand van zaken had. Ze schreef maar wat kreten bij elkaar, voegde - zonder inhoudelijk iets te begrijpen - willekeurig wat samen, plakte er een paar onbegrijpelijke grafieken aan vast en voorzag het geheel van een duur plastieken kaftje. Steevast goed voor een lovend woord van Offenbaach en een foto in het personeelsblad. En vermoedelijk ook voor een bonus in de vorm van een periodiekje of twee.

Sinds die ontdekking heb ik geen last meer gehad van formatfobie. Ik liet mijn kinderen (6 en 9 jaar oud) de formulieren inkleuren, gooide er wat zelfverzonnen, wetenschappelijk klinkende termen doorheen en klaar was Kees. Helemaal tevreden was ik als piramidaal doordelegeren of de Formule van Oblong het nieuwe speerpunt van het onderwijskundig beleid van de MSG bleek te zijn. Dat mevrouw Borin daarvoor dan de credits kreeg - ach, als je van dat soort intellectuele diefstal nou gelukkig kunt worden, so be it!

En zo hoop ik nog lang en gelukkig te kunnen leven, al vrees ik dat ik de formatjes over een paar jaar zelf zal moeten inkleuren. Mijn eigen kinderen worden tenslotte ook elke dag een dagje ouder.

Marije van Vught, middenmanager MSG

Dit bericht verschijnt onder auspiciën van Blogsmederij Vroegindeweij, met medeweten van de Raad van Interims van de MSG.