Hoe overleefden de Meerwijkers de Donkere Jaren? Ieder had zo zijn eigen strategie. De een wandelde ondergronds en liet gedichten tot zich komen, de ander werd onverschillig, pleegde lijdelijk verzet. of voerde openlijk oppositie tot hij werd wegbezuinigd of gewoon gecoventrierd. Sommigen werkten uit overtuiging samen met de overmacht, terwijl anderen moesten heulen uit lijfsbehoud. Ieder had toentertijd zo zijn eigen strategie, maar vandaag de dag hebben allen één ding gemeen: niemand is helemaal ongeschonden de Donkere Jaren doorgekomen.
Op advies van traumabegeleidingsconsultant Vroegindeweij laat dit blog deze maanden een aantal van de betrokkenen aan het woord.
Op advies van traumabegeleidingsconsultant Vroegindeweij laat dit blog deze maanden een aantal van de betrokkenen aan het woord.
Deze keer is het woord aan Rooney, de zoon van Leslie S, die gedurende de Donkere Jaren als hoofd van de beveiliging door vriend en vijand gevreesd werd.
 |
| Leslie S. (midden) wordt gelucht (foto Waterdonk) |
"Mijn vader was, dat weet ik zelf ook heus wel, niet echt een lieverdje, maar om hem nu als enige te laten boeten voor alles wat er in die tijd wat minder goed gegaan is, dat is natuurlijk puur onrechtvaardig. Mijn vader deed alleen maar wat hem werd opgedragen. 'Opdracht is opdracht', zei hij altijd, 'en als ik het niet doe, doet een ander het wel. Iemand moet het toch doen?´ Heeft mijn vader soms de leerplicht uitgevonden? Dacht het dus niet. Wie anders had die draaideurcrimineeltjes in bedwang gehouden, als hij het niet had gedaan?"
"Bovendien heeft mijn vader zelf nooit docenten naar het Albanese grensgebied vervoerd, hij heeft ze alleen maar laten weten dat ze hun koffers moesten pakken. Het is dus weer het oude liedje, de boodschapper wordt gestraft en de ware schuldigen blijven buiten schot. Van het begin af aan is mijn vader de doodgeverfde zondebok geweest, terwijl de hoge dames en heren maar konden blijven graaien uit de pot met gouden handdrukken. Sterker nog, zo'n voorzitter van de Raad van Toezicht, die zit er zelfs nu nog steeds. Dat mens was zo fout als een viool onder water, maar daar hoor je de zuiveringscommissie nooit over, want daar is ze zelf lid van. Ondertussen zit mijn vader nu al een half jaar vast, alleen maar omdat hij voor de honden van de beveiliging zorgde. Zoiets geloof je toch bijna niet?"
Rooney S.
Dit bericht verschijnt onder auspiciën van Blogsmederij Vroegindeweij, zonder voorkennis van de Raad van Interims van de MSG.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten